به نام خدا
فوتبال و آخرت!
دنیای امورز دنیای صنعتی و ماشینی است که در نتیجه آن انسانها دچار کاهش شدید فعالیتهای بدنی شده اند. این شرایط ضرورت ورزش برای انسانها را بیشتر از گذشته کرده است. از آنجائیکه انسانها همیشه به دنبال سود هستند عده ای (تفکر سرمایه داری) با استفاده از این نیاز انسان امروز از ورزش صنعتی پولساز ساخته اند تا بتوانند با کسب درآمدهای کلان جیبهای پرنشدنی خود را مملو از پول کنند. اما در این میان فوتبال از پرطرفدارترین و در نتیجه پولسازترین رشته های ورزشی است. در کشور ما هم هر چند در ابتدا مشهور بود که بازیکنان فقط به خاطر علاقه فوتبال بازی می کردند و بحث مادی آن چندان چشمگیر و تعیین کننده نبود. اما چیزی که امروزه به ویژه پس از به اصطلاح حرفه ای شدن فوتبال می بینیم غیر از این است. پول در این فوتبال حرف اول را می زند. از قضا می بینیم از زمانی که بحث پول به این شکل وارد فوتبال ما شده است موفقیتهای آن هم در سطح بین المللی کمتر گشته است.
پرسش اینجاست که آیا خرج این همه پول و بیت المال برای این ورزش لزومی دارد؟ آیا نمی توان این پول و سرمایه ی مملکت را در جای دیگری خرج کرد که چندین برابر امروز برای مملکت ارزش افرین و افتخار آمیز باشد. آیا یک ورزشکار نمی تواند حداقل در سطح یک کارمند عالی رتبه با بالاترین درآمد کارمندی زندگی کند؟ ایا نمی تواند در حد یک تاجر زندگی کند؟ آخر این فوتبال چه چیزی به دنیا و آخرت مردم می افزاید؟ درآمدهای چندصد میلیونی و یا میلیاردی فوتبالیستها چه توجیحی دارد؟ در حالی که کشور دارای مشکلاتی متعددی است و هستند کسانی که به نان شب خود محتاجند. آیا نباید برای این پولها در محضر خداوند جواب بدهند؟ اگر فوتبال تعطیل شود چه زیانی به مردم می رسد؟ از آنجائیکه بیشتر باشگاه های ما دولتی هستند آیا مسئولین فکری برای حساب پس دادن در مورد بیت المال کرده اند؟ یا حتی شخصی که با سرمایه ی شخصی وارد این عرصه شده و چند میلیارد سرمایه را در این راه خرج می کند قدری هم به فکر مستمندان هست؟ آیا نمی داند که ثروتمندان در گناه فقرا شریکند؟
اشتباه نکنید من خودم علاقه وافری به فوتبال دارم. اما بحث این است که این رشته ورزشی ارزش این همه سرمایه مادی و معنوی و وقت و هزینه که خرجش می شود را ندارد. چرا بیشتر اهالی فوتبال به متولانی تبدیل شده اند که حتی برای مردم هم ارزش قائل نیستند. حال گیریم چند صباحی چند افتخار هم برای کشور کسب کرده باشند، آیا این موجب می شود که از همه ملت و دولت طلبکار باشند؟ آیا نباید در این دوره شهرت و ثروت افتادگی بیاموزند؟ چرا فوتبال به سمتی می رود که دین و ایمان در میان اهالی آن ضعیف می شود؟ چرا افراد این قشر از ضعیفترین سطح اخلاق و فرهنگ برخوردارند؟ چرا در میان فوتبالیست ها کمتر افراد تحصیلکرده دیده می شود؟ چرا هر هفته شاهد بدو بیراه اهالی فوتبال به یکدیگر هستیم؟ چرا تماشاچیان آن اوضاع اسفناک فرهنگی را در ورزشگاه ها ایجاد کرده اند؟ باشگاه هایی که عنوان فرهنگی ورزشی را یدک می کشند چند صد تومان خرج فرهنگ کرده اند؟ چرا کسی سرمایه اش را نمی آورد و یک موسسه مطالعاتی علمی یا فرهنگی راه بیاندازد و قدری هم در خدمت اسلام خرج کند؟
از این چرا ها بسیار است اما کیست که به آنها جوابی دهد. البته گرچه کسی جوابی به ما نمی دهد ولی به طور حتم در پیشگاه خداوند باید جواب قانع کننده ای برای عمر و مالی که در این راه هزینه کرده ان داشته باشند.
کلمات کلیدی:
